kar taneleri
bakma yağmıyorum çoktandır
yağmıyorum uzun uzun gizil bahçene
unuttum kırmızı mıydı rengi
o kış boyu önünde oturduğumuz evin
pencerelerini hâlâ okşuyor mu dallarıyla ceviz ağaçları
kapanan yollarda bembeyazdır kar
eğilip usulca sevdin mi bensiz gördüğün düşleri…
bakma gözlerim kapalı birer kuyu şimdi
uykusu da kanmamıştır henüz
soluklanarak ince ince yağardı yağmur
soluyarak gelirdi kar’ın kokusu
özlemişim o bahçede yürümeyi
her adımda yanıp sönen kar…
banu kalyoncu
7.1.2010