Ne söylediğimizi biraz da nasıl dile getirdiğimiz çok önemli. Vücut dili ikinci planda kalıyor bence, iletişim varsa. Kulakları çınlasın Tezhip hocamız vardı Ahmet Yıldız, Kütahya Kültür müdürüydü, onun kursuna katılmıştım. Nezaket sahibi, çok saygılı ve saygın biriydi. Onu görünce kılık, kıyafet, duruş, ifadeden anlardınız. Kurs boyunca talim yaptığımız çizim ve boyamalarda yanlışlık varsa “ çok güzel olmuş eline sağlık, bir de bunu şöyle yapalım mı?” Diye devam eder ve işin doğrusunu anlatırdı. “Bu ne biçim kızım!”, “Beğenmedim!” diye asla bi ifade duymadım ondan. Çünkü verilen emeği nazikçe ve kibarlıkla alkışlar, sonra düzeltmek için başka bir yöntem gösterir gibi, olması gerekeni anlatırdı.
Üslup işte böyle; bir kalbi kazanmak ve kaybetmek arasında ince bir çizgidir. Kalpleri kırmayacağımız harika bir bayram diliyorum hepimize.